Mijn naam is Marieke
Ik ben geboren in 1986, woon antikraak in een groot pand in Nieuwegein en droom van een elfenhuisje tussen de bomen aan de rand van een meer... Vroeger waren zondagse boswandelingen mijn favoriet en zomerse dagen bracht ik het liefst door op het strandje aan de Merwede, aan de rand van mijn dorp. In de basis is er niet zoveel veranderd...
Kind, zit niet zo te dromen!
De juf, mijn ouders, de badmeester... Ze zagen het allemaal: dat kind zit de hele dag te dromen, compleet ondergedompeld in haar eigen fantasiewereld. Thuis bond ik een theedoek om mijn hoofd en dan was ik de hoofdpersoon uit mijn lievelingsserie: de Legende van de Bokkenrijders. Ik mixte blaadjes met aarde als 'medicijnsoep' en stelde me voor dat de dieren mij begrepen. Ik verzon verhalen, won zelfs een schrijfwedstrijd met mijn verhaal over een heks.
Waar ik die onbevangenheid precies verloor weet ik niet, maar gaandeweg werd mijn hoofdrol een bijrol, en tenslotte was ik alleen nog toeschouwer van mijn eigen verhaal. Ik begon me zorgen te maken: over huiswerk; over de juiste keuzes; over of ik het allemaal wel goed deed. Ja, zelfs als opgroeiend kind kon ik al flink piekeren.
De 'echte wereld' nam het over van mijn eigen realiteit.
Jij ziet de dingen vanuit een ander perspectief.
Eén opmerking van jou kan mijn hele beeld veranderen.
Maarten, mijn broer
They may say I'm a dreamer
but I'm not the only one...
Ik hoorde er niet echt bij
Op school was het altijd zoeken. Problemen om mee te komen met de leerstof had ik niet, en vriendinnetjes waren er ook, maar er écht bij horen lukte niet. Op de eerste dag van mijn studie antropologie in Utrecht ontmoette ik nieuwe vriendinnen. Het was de openheid, oprechte interesse voor elkaar, de nieuwsgierigheid en verwondering, de zin in avontuur, het willen weten van de wereld dat ons bond – en nog steeds. In die collegezaal besefte ik: hier kan ik zijn wie ik ben, zonder oordeel. Mijn studiegenoten waren kleurrijk, openhartig, 'anders', vrij. Ik voelde me welkom en thuis. Het dromen kwam terug en dat ging ik – intussen volwassen – toepassen in de dingen die ik deed.
Een sprookje als academische opdracht
Mijn eerste schrijfopdracht voor mijn master (International Humanitarian Action) schreef ik als een sprookje met de titel Happy Humanitarian Principles. Zonder dat ik er moeite voor deed lukte het me altijd om nét even anders te kijken naar de standaard concepten. Ik gaf er mijn eigen draai aan, die docenten verraste omdat die draai bovendien goed onderbouwd was. Mijn studie was een heerlijke, leerzame tijd. Maar, al dacht ik dat ik heel wat wist, de belangrijkste lessen kwamen pas daarná.
Huilend werd ik dertig
Levenslessen staan niet in boeken beschreven, en je kunt er geen goed cijfer scoren om mee te pronken (iets waar ik stiekem toch een stukje eigenwaarde aan ontleende). Levenslessen leer je the hard way – door ze mee te maken. En dat is huilen, jammeren, ploeteren, boos worden, accepteren, loslaten, en dan alles weer van voren af aan.
Mijn dertigste verjaardag bracht ik huilend door. Niks van wat ik had verwacht te hebben was realiteit: ik had geen steady baan, geen eigen huis, geen fijne relatie, niet eens een idee van mijn toekomst.
Klinkt niet aantrekkelijk, en toch de reflectie op die periode wat maakt dat ik dol ben op ouder worden. Het helpt me realiseren dat 'de ideale manier' helemaal niet bestaat. Ook zie ik wat ik allemaal wél voor elkaar kreeg: alle reiservaring, vrienden over de hele wereld, nieuwe talen en culturen, vrijheid om te gaan waar ik wil en een toekomst die ik compleet zelf kan invullen.
Toen besloot ik te starten met ondernemen
Banen in loondienst had ik nooit lang volgehouden, altijd kriebelde er iets. Ik wilde het anders doen, er was nog zoveel meer te ontdekken en te delen. Ik had me in 2015 al ingeschreven bij de KVK, maar drie jaar later maakte ik er pas echt werk van. Ik deed freelance opdrachten om mijn inkomen bij elkaar te verdienen en tegelijkertijd gaf ik vorm aan wat ik écht graag wilde doen. In 2018 werd ik natuurcoach en in 2020 leerde ik werken met reiki. Ik creëerde mijn eerste eigen traject waarin natuur en energetisch werk samenkwamen: Je Basis in Balans. Toen ik in 2021 startte met de opleiding massagetherapie breidde ik dat uit met Thaise Yogamassage. In Gesprek met je Lijf was geboren ♡
Ik heb de regie
Kiezen voor mijn eigen pad is avontuurlijk en vrij, maar soms ook eenzaam en eng. Intussen weet ik dat dit áltijd de situatie is, welke vorm ik ook kies. Alle beslissingen die ik maak bepalen mijn pad, en het balanceren blijft. Alleen weet ik nu dat ík de regie in handen heb. Als kind droomde ik mijn wereld bij elkaar, maar de verantwoordelijkheid voor mijn leven lag bij de volwassenen om me heen. Nu heb ik zélf die verantwoordelijkheid. Er is niemand anders die zich bekommert om mijn keuzes. Er zijn mensen die naast me staan en mij supporten, maar ik bepaal. Ik heb de touwtjes in handen. Ik kies.
En dat is bevrijdend.
Ik hoef geen rol te spelen die iemand anders voor me bedenkt
Dat maakt dat ik de dingen op mijn manier mag doen.
Soms dwaal ik een beetje af en raak ik verstrikt in de ideeën om me heen, maar ik keer altijd weer terug naar mijzelf.
Ik ben mijn basis.
Natuurlijk leef ik gewoon in de 'echte wereld' en heb ik net als ieder ander ook dagelijkse struggles. Maar ik weet dat een deel van mij áltijd op de goede weg zit, en mij roept en leidt. Mijn dromen zijn hierin belangrijke richtingaanwijzers: ik geloof dat ik kan realiseren wat ik droom, als ik durf te vertrouwen op mijn eigen wijsheid.
Dat is mijn wens voor ieder mens. Hoor je innerlijke stem, die jou de weg wijst.
Tot slot ♡
Toevallige ontmoetingen, acroyoga en
wijsjes fluiten op de fiets...
en zo nog wat dingen waar ik dol op ben...
Groen is mijn lievelings. Niet alleen de kleur, maar ook de geur en het gevoel van groen: de blaadjes aan de bomen, het gras onder mijn blote voeten en de hemel als er storm komt. Broccoli. En... gouden glitters! (niet groen maar wel goed
Taal is ook mijn lievelings. Frans leerde ik werkend op een camping, mijn Spaans begon als handen- en voetenwerk in een Peruaanse gastfamilie en de interviews voor mijn masterscriptie heb ik in het Indonesisch gedaan (wat ik leerde via een podcast tijdens mijn wandelingetjes naar de uni in Bilbao...) Verder red ik mij heel goed in het Duits en Italiaans en kan ik een piepklein beetje Tsjechisch, Hebreeuws en Arabisch...
Op die camping waar ik werkte noemde een Frans jochie mij: Magie-ke. Oh, mijn hart! ♡
Waar ik de kans kreeg, ging ik op reis. Tijdens mijn studies culturele antropologie en taal- en cultuurstudies in Utrecht ging in naar Tsjechië, Togo en Peru. Mijn master in International Humanitarian Action volgde ik in Bilbao/Dublin/Melbourne/Jogjakarta, en daarnaast woonde ik een tijdje in Bolivia, Israël/Palestina en Italië.
Veel talen dus, maar de meest intrigerende taal vind ik de taal van mijn eigen lijf. Wat voel ik, en wat betekent dat? Aan de hand van de vijf elementen en de meridianen leer ik hier alles over in mijn opleiding tot massagetherapeut bij Thai Dee. Thaise Yogamassage: wat een heerlijkheid. De zachtheid én de kracht, de wijsheid van het lichaam, het ontdekken van je grenzen. Het is fantastisch
Ook werk ik samen met de natuur. Ik tune in op de energie van de aarde en uit de kosmos via reiki (Usui System of Natural Healing)
Woorden en verhalen, daar ben ik dól op! Ik verzin zelf nieuwe woorden en ik publiceerde veel eigen verhaaltjes op mijn 'geheime' blog somsboek.wordpress.com
Ik drink soms augurkensap. Lekker
Acroyoga is één van mijn liefdes. Als ik hiermee bezig ben vergeet ik tijd en mijn zorgen. Je kan zoveel meer dan je denkt! Zelfvertrouwen, samenwerking, kracht, communicatie, balans, plezier... het is alomvattend. Ik laat het je graag ervaren!
Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg: 'je bent ontwapenend'
Wil je iets met me delen? Ik ben een berichtje bij je vandaan ♡
Is er iets in wat ik schreef dat je raakte? Wil je me vertellen over de ervaring die jouw leven veranderde? Waar worstel jij soms mee? Of misschien heb je gewoon een vraag en wil je weten of ik iets voor jou zou kunnen betekenen. I'm here!
